Tag archieven: freelancer

Staaltje van Nederlandse onkunde

En dit is wel een foto van Bonaire, namelijk het Gotomeer.

Dat Nederlanders weinig weten van de eilanden overzee, was al lang bekend. Maar dat een regionale krant het presteert om in één bericht drie eilanden op één hoop te gooien, is wel een heel sterk staaltje van onkunde: Nieuwe directeur Bonaire

Gelukkig kreeg ik vandaag ook een berichtje van de Stichting Nationale Parken Bonaire en weet ik dus dat de man uit dit krantenbericht inderdaad op Bonaire gaat werken (een overzeese gemeente van Nederland). Maar de foto van een Sint-Maartens strand en de zinsnede “…wordt hij verantwoordelijk voor het beheer van de twee nationale parken op Aruba.” zet de argeloze lezer wel op het verkeerde been. Sint-Maarten ligt ongeveer 900 kilometer noordelijk van Bonaire en is een zelfstandig land binnen ket koninkrijk der Nederlanden, net als Aruba trouwens, dat – schat ik – 150 kilometer verderop ligt. Ach, het zijn de voormalige Antilliaanse eilanden maar…. Terug naar www.DitzSchrijft.nl

Het groote zedenbederf

Geef een reactie

In dit prachtige pand aan de Werfstraat 6 (Otrobanda, Curaçao) werd in 1916 een kliniek ter bestrijding van geslachtsziekten gevestigd. Bepaald geen overbodige luxe, de dames en heren die met syfilis besmet waren, waren niet te tellen. Hoe dat allemaal in zijn werk ging, staat in dit artikel, dat op 5 december in de Ñapa verscheen: geslachtsziektes Ñapa

Terug naar www.DitzSchrijft.nl

Ren, Janina, ren

Geef een reactie

Marjan Brouwers en ik zijn hard bezig aan de roman over de jeugd van de Curaçaose Janina De Marchena-Katz. De in Polen geboren Janina Katz woont sinds 1947 op Curaçao en heeft een fraaie winkel in de Madurostraat.
Janina groeide in de vooroorlogse jaren in een Joods gezin op tegen de achtergrond van de dreiging van het antisemitische Polen en van Hitler-Duitsland. In 1939 bezetten de Russen haar geboortestad Chorostków en werd haar vader voor vijf jaar verbannen naar Siberië. De armoede en honger in Chorostków werden steeds groter. Maar het kon erger: in de zomer van 1941 namen de Duitsers de macht over. Janina’s broer Bumek werd naar een werkkamp gestuurd en een jaar later gebeurde er dit:

De werktitel van de geheel op historische feiten berustende roman is ‘Ren, Janina, ren’ en we streven ernaar hem rond mei 2016 in de winkel te hebben. Terug naar www.DitzSchrijft.nl

Op een plank naar het ziekenhuis

Geef een reactie

In 1855 kreeg Curaçao eindelijk een echt ziekenhuis. Maar zieken die vanuit Band’abou vervoerd moesten worden, mochten blij zijn als ze op een oude deur of een plank gedragen werden. Een ambulance kwam er pas in 1921 en vervoer per ezel was lang niet altijd mogelijk.

Mijn verhaal over de historie van de ambulance vindt u hier: Ambulance Ñapa Terug naar www.DitzSchrijft.nl

Krankzinnig in de 19e eeuw

Geef een reactie

Tot ver in de 19e eeuw waren de krankzinnigen op Curaçao opgesloten samen met de lepralijders. Zij werden kennelijk allebei beschouwd als hopeloze gevallen. In het gesticht, dat op het Rif stond, zaten de krankzinnigen vaak vastgebonden aan ijzeren kettingen. Kennelijk ging het alleen om de echt ernstige gevallen, want in 1838 telde het tehuis slechts acht lepralijders en vier krankzinnigen. Hoe het verder ging met de zorg voor de krankzinnigen lees je in krankzinnigenzorg, Ñapa 30-10-2015 Terug naar www.DitzSchrijft.nl

Gratis lijkwagen

Geef een reactie

Stel je voor: in 1862 was de pokkenepidemie op Curaçao zo ernstig, dat de armen die aan de ziekte overleden een gratis lijkwagen kregen. De angst voor besmetting was groot. Zo werd in 1883 een negenjarig jochie op zijn eentje van Jan Thiel naar Jongbloed gebracht. Laatstgenoemde plantage was toch onbewoond, dus zo kon hij niemand besmetten. Meer details over deze ziekte op Curaçao in dit artikel in de Ñapa van 17 oktober 2015: pokken op Curaçao Terug naar www.DitzSchrijft.nl

De stijl van Marquez?

Geef een reactie

Dat is wel heel bijzonder: in een recensie in het Nederlands Tijdschrift voor Obstetrie en Gynaecologie word de sfeer van mijn boek Anyway (over de Curaçaose gynaecoloog Sergio Leon) zowaar vergeleken met die van de boeken van Gabriel Garcia Márquez. Een groter compliment kan ik (fan van Márquez) haast niet krijgen. recensie Anyway in NTOG Terug naar DitzSchrijft.nl

Liebesbriefe aus Lemberg

Geef een reactie

Frits Enschedé, kleinzoon van Mimi Rainer, Reinildis van Ditzhuijzen en de ambassadeur tijdens de boekpresentatie.

Een boek over een speurtocht naar de man achter literair geschreven liefdesbrieven. Dat is Liebesbriefe aus Lemberg, geschreven door mijn zusje Reinildis van Ditzhuijzen. Ze vond het stapeltje brieven met een lint eromheen in de kluis van het huis van de familie Enschedé in Wenen. Ze werd zo gegrepen door de poëtische stijl, dat ze op zoek ging naar de schrijver ervan, Herman Lilienfeld. Na reizen door heel Europa heeft ze zijn soms moeizame leven kunnen reconstrueren. Een prachtig boek, met veel foto’s, ook van Herman en Mimi Rainer, de vrouw aan wie de brieven waren gericht. De eerste exemplaren bood ze aan in de residentie van de Nederlandse ambassadeur in Wenen aan Reina en Frits Enschedé (kleinkinderen van Mimi Rainer) en aan ambassadeur Marco Hennis. Terug naar DitzSchrijft.nl

Bonaire vindt potvisbaby

Geef een reactie

Op het Bonairiaanse strand van Boka Chikitu in het Washington Slagbaai National Park heeft een medewerker van Stinapa een -helaas dode- potvissenbaby aangetroffen. De Koga breviceps wordt zelden gespot op zee, dus voor de wetenschap is deze vondst heel bijzonder. Potvissen kunnen 3.5 meter lang worden en een gewicht van 400 kg bereiken. Deze pasgeborene is 1.20 meter lang. Uit eerdere onderzoeken van de maaginhoud van aangespoelde potvissen blijkt dat deze walvissensoort vooral inktvis eet. Terug naar DitzSchrijft.nl

Wild Atlantic Way

Geef een reactie

arranmore Vandaag rolde Plus Magazine in de bus met daarin de reportage van Emile Luider en mijzelf over de Ierse Wild Atlantic Way. De foto’s doen deze 2500 kilometer lange autoroute recht: wat een ruigheid en wat een schoonheid. Een jaar geleden waren wij voor dit artikel op pad en het komt allemaal weer terug. Ziehier het artikel in Plus Magazine: WAW. Zie ook mijn bijdrage op deze site van 14 oktober 2014. Terug naar DitzSchrijft.nl