Enith Brigitha gaf vrijdagmiddag 29 september in Utrecht de aftrap van haar biografie: Zwemmen in de schaduw van doping. Dat gebeurde tijdens een congres van de KNZB, voor een volle zaal zwemmers. Vervolgens was het boek te koop en signeerde Enith voor haar talloze fans.
Tussendoor gaf ze ook nog een interview aan Langs de Lijn, van NOS Sport. Zie daarvoor: http://www.nporadio1.nl/nos-langs-de-lijn/onderwerpen/427133-50-jaar-langs-de-lijn-enith-brigitha
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Vandaag verscheen een artikel over de biografie van Enith Brigitha in de krant Tubantia: tubantia
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
De biografie van de Curaçaose topzwemster Enith Brigitha is gearriveerd. Nog even wachten voor het boek in de winkel ligt, dat wordt 25 september. Op 29 september zal Enith haar boek zelf presenteren tijdens een congres van de Koninklijke Nederlandse Zwembond.
Nu al een voorproefje? Kijk dan naar deze boek trailer
Of lees alvast het eerste hoofdstuk:
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
De gevolmachtigd minister van Curaçao, Anthony Begina, nam woensdag een exemplaar in ontvangst van ‘De Willemstad. Het dagelijks leven in negentiende-eeuws Punda’. Dit boek beschrijft diverse aspecten van het leven van de gewone man in het oude, ommuurde Punda. Er staan verhalen in over toneelopvoeringen, het afsteken van vuurwerk, het brandgevaar en over slaven die hun eigen leven leidden in de stad. Rond 1840 was een derde van de stadsbewoners slaaf.
Ooit is wijlen Els Langenfeld aan een dergelijk boek begonnen, Jeannette van Ditzhuijzen heeft het voor haar voltooid. ‘De Willemstad’ is rijk geïllustreerd met oude foto’s, prenten en kaarten. Samen met de advertenties uit de negentiende-eeuwse Curaçaosche Courant krijgt de lezer zo een goed beeld van het leven in die tijd. Het boek, verschenen bij LM Publishers, is te koop bij de lokale boekhandels en kost 40 NAF.
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Ik zou haast vergeten dat ik ook heb meegewerkt aan het boek Kas di shon, ofwel: de herenhuizen van Curaçao, een uitgave van LM Publishers. 
In dit boek wordt per landhuis een thema beschreven dat te maken heeft met de landhuizen van Curaçao. Ik heb me gestort op de soms merkwaardige namen van de landhuizen, de zoutwinning, het fenomeen districtsmeester, de geschiedenis van de monumentenbescherming en – de leukste – de plantage als uitspanning. Helaas hebben de volgende advertenties uit 1843 en 1852 het boek niet gehaald, daarom laat ik ze hier maar even zien:
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Onze roman Ren, Janina, ren! wordt ook in Suriname gelezen. We kregen een lovende recensie in Parbode Magazine van deze maand, een Surinaams opinieblad. Enkele citaten:
‘Het leven in Polen wordt op een beeldende manier weergegeven, met veel aandacht voor de typisch Joodse gebruiken. Door de wisselingen in perspectieven, tussen bijvoorbeeld moeder Bertha en bobe Dwora, krijgen de familieleden een gezicht, en des te treffender is de inbreuk op het vertrouwde Poolse leven gebracht, die eerst de Russen en dan de Duitsers teweegbrengen.’
‘De aanvullingen bij de meeste hoofdstukken met foto’s uit het archief van de familie Katz zijn een absolute toevoeging.’
‘… door de biografische achtergrond krijgt het geheel een extra dimensie.’ Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Slechts weinigen weten hoe het Scheveningse Madurodam aan zijn naam komt. Je denkt al gauw dat Maduro een ander woord voor miniatuur is. Samen met het bekende achtervoegsel ‘dam’ kom je zo vanzelf op de naam voor dit Nederlandse amusementsstadje.
Mooi niet. Madurodam is
genoemd naar de Curaçaose verzetsheld George Maduro, die vandaag 100 jaar geleden werd geboren. Deze Leidse rechtenstudent maakte zich tijdens de Tweede Wereldoorlog zo verdienstelijk dat koningin Wilhelmina hem in 1946 postuum onderscheidde met de Militaire Willemsorde.
Maar hoe komt onze nationale attractie aan de naam van een Curaçaose oorlogsheld? En wat deed die Curaçaoënaar trouwens in Nederland? Eerst maar het antwoord op de laatste vraag. Als tienjarige vertrok George, telg van een oud joods zakengeslacht, naar Nederland, waar hij na de middelbare school naar Leiden vertrok om er rechten te studeren.
In 1936 volgde Maduro als dienstplichtige een opleiding tot reserve‑officier. De Tweede Wereldoorlog was in 1940 amper uitgebroken, of Maduro moest zijn leidinggevende capaciteiten bewijzen. De Duitsers hadden op dat moment de Villa Dorrepaal bij Rijswijk in handen, en aan Maduro de opdracht hen ervan te weerhouden Den Haag in te nemen. Met gevaar voor eigen leven leidde hij een peloton van vijftien man. Door met één mitrailleur telkens vanaf een andere plek te vuren, leek het net leek alsof hij over veel meer mitrailleurs beschikte: de Duitsers kozen het hazenpad.
Kort daarna sloot Maduro zich bij het 
verzet aan, maar hij werd opgepakt. Na zijn vrijlating in december 1941 dook hij onder en hielp hij piloten via Spanje en Portugal naar Engeland. De Gestapo kreeg hem in 1943 opnieuw te pakken toen hij probeerde zich bij de Nederlandse strijdkrachten in Engeland aan te sluiten.Hij overleed op 9 februari 1945 in het concentratiekamp Dachau aan vlektyphus.
Hoe komt Madurodam nu aan zijn naam? Zijn ouders, Joshua en Rebecca Maduro, waren kapot van de dood van hun enige zoon. Ze wilden graag de herinnering aan George in Nederland levend houden, met een blijvend monument verbonden aan een goed doel. Hun vriendin Beppie Boon‑van der Starp bracht hen op het idee van een ministad, die in Engeland al bestond en waarvan de opbrengsten ten goede kwamen aan ziekenhuizen in Londen. Zo ontstond Madurodam waarvoor de Maduro’s een startkapitaal van 100.000 gulden leverden, een fors bedrag in de naoorlogse jaren.
Het goede doel werd een studentensanatorium. Dat bestaat niet meer, maar nog steeds keert Madurodam jaarlijks een deel van de opbrengst uit aan goede doelen. Precies zoals de Maduro’s het voor hun zoon wensten. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Een jaar na een gerechtelijke uitspraak over de bouw van een pier in het Bonairiaanse onderwaterpark diende de hoger-beroepzaak die de Eilandsraad van Bonaire had aangespannen. Alweer kregen Stinapa Bonaire en de stichting Sea Turtle Conservation Bonaire gelijk: er mag niet gebouwd worden in dit stuk beschermde natuur. Goed zo. Dan maar geen pier voor een extra terras op het eiland. Zie ook mijn bericht hierover van 22 juli 2015. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Janina en de auteurs met de roman
We waren tien dagen op Curaçao, verkochten dik 250 boeken en maakten Janina en haar familie blij met het optekenen van Janina’s oorlogsverhaal. Ze kreeg veel aandacht van de pers met een interview in het Papiamentu op TeleKorsou, een interview in de Ñapa (Janina in Ñapa), een artikel in het Antilliaans Dagblad (Janina in AD) en diverse korte artikelen met foto’s van haar verjaarsfeest, de aanbieding van het boek, de aanbieding aan minister-president Bernard Whiteman, aan de Curaçaose schoolbibliotheken en de Mongui Maduro Library (met dank voor de gastvrijheid) en van onze lezing in het Nationaal Archief.
De MinPres ontvangt het boek
Saskia Smit van het PSC ontvangt een exemplaar voor de schoolbibliotheek.
Boeken signeren na de lezing in het Archief
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Vertegenwoordigers van de schoolbibliotheken luisteren naar een praatje van Ron Gomes Casseres van de Mongui Maduro Library
Op 1 mei wordt onze roman Ren, Janina, ren! gepresenteerd samen met een andere roman die vluchtelingen als thema heeft: De verloren hand van Babah Tarawally. Dat gebeurt in de Nieuwe Boekhandel in Amsterdam. Terug naar www.DitzSchrijft.nl 