Slechts weinigen weten hoe het Scheveningse Madurodam aan zijn naam komt. Je denkt al gauw dat Maduro een ander woord voor miniatuur is. Samen met het bekende achtervoegsel ‘dam’ kom je zo vanzelf op de naam voor dit Nederlandse amusementsstadje.

Mooi niet. Madurodam is genoemd naar de Curaçaose verzetsheld George Maduro, die vandaag 100 jaar geleden werd geboren. Deze Leidse rechtenstudent maakte zich tijdens de Tweede Wereldoorlog zo verdienstelijk dat koningin Wilhelmina hem in 1946 postuum onderscheidde met de Militaire Willemsorde.

Maar hoe komt onze nationale attractie aan de naam van een Curaçaose oorlogsheld? En wat deed die Curaçaoënaar trouwens in Nederland? Eerst maar het antwoord op de laatste vraag. Als tienjarige vertrok George, telg van een oud joods zakengeslacht, naar Nederland, waar hij na de middelbare school naar Leiden vertrok om er rechten te studeren.

In 1936 volgde Maduro als dienst­plichtige een opleiding tot reserve‑officier. De Tweede Wereldoorlog was in 1940 amper uitgebro­ken, of Maduro moest zijn leidinggevende capaciteiten bewijzen. De Duitsers hadden op dat moment de Villa Dorrepaal bij Rijswijk in handen, en aan Maduro de opdracht hen ervan te weerhouden Den Haag in te nemen. Met gevaar voor eigen leven leidde hij een peloton van vijftien man. Door met één mitrailleur telkens vanaf een andere plek te vuren, leek het net leek alsof hij over veel meer mitrailleurs beschikte: de Duitsers kozen het hazenpad.

Kort daarna sloot Maduro zich bij het verzet aan, maar hij werd opgepakt. Na zijn vrijlating in december 1941 dook hij onder en hielp hij piloten via Spanje en Portugal naar Engeland. De Gestapo kreeg hem in 1943 opnieuw te pakken toen hij probeerde zich bij de Nederlandse strijdkrachten in Engeland aan te sluiten.Hij overleed op 9 februari 1945 in het concentratiekamp Dachau aan vlektyphus.

Hoe komt Madurodam nu aan zijn naam? Zijn ouders, Joshua en Rebecca Maduro, waren kapot van de dood van hun enige zoon. Ze wilden graag de herinnering aan George in Neder­land levend houden,  met een blijvend monument verbonden aan een goed doel. Hun vriendin Beppie Boon‑van der Starp bracht hen op het idee van een mini­stad, die in Engeland al bestond en waarvan de opbrengsten ten goede kwamen aan ziekenhuizen in Londen. Zo ontstond Madurodam waarvoor de Madu­ro’s een startkapitaal van 100.000 gulden leverden, een fors bedrag in de naoorlogse jaren.

Het goede doel werd een studentensanatorium. Dat bestaat niet meer, maar nog steeds keert Madurodam jaarlijks een deel van de opbrengst uit aan goede doelen. Precies zoals de Maduro’s het voor hun zoon wensten.  Terug naar www.DitzSchrijft.nl