Op 1 mei wordt onze roman Ren, Janina, ren! gepresenteerd samen met een andere roman die vluchtelingen als thema heeft: De verloren hand van Babah Tarawally. Dat gebeurt in de Nieuwe Boekhandel in Amsterdam. Terug naar www.DitzSchrijft.nl 
Vanaf heden beschikbaar, een inkijkexemplaar van Ren, Janina, ren! Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Tijdens een werklunch in Amsterdam hebben vandaag Babah Tarawally
Bespreking van de presentatie tijdens een werklunch in Amsterdam
(midden), Marjan Brouwers (midden achter) en ik de boekpresentatie van onze romans op 1 mei besproken. Het gemeenschappelijke thema, vluchtelingen, komt zowel in de roman van Tarawally terug (De verloren hand) als in onze roman over Janina de Marchena-Katz: Ren, Janina, ren! Uitgever Ron Smit zit links.
Ron, Babah en Marjan bekijken Babah’s roman.
Beide romans liggen vanaf eind april in de boekhandel. Ook de Engelse versie Run, Janina, Run!
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Nu we een omslag hebben en het boek Ren, Janina, ren! op www.amazon.com staat, althans de Engelstalige versie Run, Janina, Run!, hebben we ook onze book trailer laten aanpassen. In het één minuut durende filmpje vertelt Janina zelf over wat er gebeurde in 1942, toen haar moeder haar hielp ontsnappen aan de Duitsers en daarmee aan een vernietigingskamp. Zie:
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Het is altijd een heel gedoe om een mooie omslag te vinden voor een roman, zeker voor een roman die de jeugd van iemand beschrijft. Van de jonge Janina hadden we geen foto’s, maar gelukkig vonden we deze fraaie foto die de eenzaamheid van Janina laat zien, wanneer ze al haar familieleden is kwijtgeraakt.
De manuscripten – er is ook een Engelstalige editie: Run, Janina, Run! – liggen nu bij de drukker. Er zit niets anders op dan afwachten. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Huwelijk Ena Maduro en Emile Dankmeijer, 2 april 1946
Alle ingrediënten waren aanwezig om van Dankmeijer een verwend nest te maken. Ze werd in 1920 op Curaçao geboren in een zeer welgestelde familie en was enig kind. Met haar ouders woonde ze in een kast van een huis op het chique Scharloo, ze had een eigen kindermeisje, een yaya, en werd in een auto met chauffeur gebracht als er ergens een feest te vieren viel.
Toch is Dankmeijer geen verwend kind geworden. Integendeel, ze heeft de tweede helft van haar leven keihard gewerkt om de boekenverzameling van haar vader uit te breiden en te conserveren. Boeken over de Antilliaanse eilanden en over de Joodse geschiedenis. Al met al een collectie waarop menig bibliothecaris in het koninkrijk jaloers is.
Haar kapitaal benutte ze om een gloednieuw gebouw neer te zetten naast het familielandhuis Rooi Catootje. Dat werd in 2010 geopend, op haar 90e verjaardag. In dat moderne pand met veel glas liggen en staan nu de duizenden boeken, de krantenknipsels, de tijdschriften, de uitnodigingen en de programmaboekjes van theater- en muziekvoorstellingen. En dat alles is gratis toegankelijk voor elke geïnteresseerde.
Nee, verwend was mevrouw Dankmeijer bepaald niet en met de bibliotheek en haar verzamelwoede laat ze een unieke bibliotheek achter. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Sanatorium Scharloo
In 1911 had de Curaçaose arts Philip de Haseth Möller de durf om een miniziekenhuisje te openen aan het Waaigat op Scharloo (nu het Maritiem Museum). Het bestond tot 1923. Een dikke tien jaar later opende zijn collega Pieter Hendrik Maal in het huidige Avila Beach Hotel de Thelmakliniek, ook met volledig uitgeruste operatiekamer. Ongetwijfeld een enorm verschil met het nieuwe Sint Elisabeth Hospitaal dat nu op Curaçao verrijst. Zie voor het artikel dat ik hierover schreef in de Ñapa van 30 januari 2016: Artikel klinieken Ñapa Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Is de viering van 200 jaar Koninkrijk der Nederlanden in Nederland nu langzamerhand wel voorbij, op Curaçao zou de viering vandaag moeten beginnen. Het is op 27 januari namelijk precies 200 jaar geleden dat namens Nederland een nieuwe gouverneur, Albert Kikkert, met Zr. Ms. de Prins van Oranje de Curaçaose Annabaai binnenvoer.
De Annabaai rond 1900
Daarna zou het nog krap anderhalve maand duren, tot 4 maart 1816, eer de eilanden overzee weer officieel in Nederlandse handen kwamen, nadat ze sinds 1807 door de Engelsen waren bestuurd. Vanaf het bordes van het Gouverneurspaleis aanschouwde de gouverneur samen met de voltallige Raad het strijken van de Engelse en het hijsen van de Nederlandse vlag. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
En dit is wel een foto van Bonaire, namelijk het Gotomeer.
Dat Nederlanders weinig weten van de eilanden overzee, was al lang bekend. Maar dat een regionale krant het presteert om in één bericht drie eilanden op één hoop te gooien, is wel een heel sterk staaltje van onkunde: Nieuwe directeur Bonaire
Gelukkig kreeg ik vandaag ook een berichtje van de Stichting Nationale Parken Bonaire en weet ik dus dat de man uit dit krantenbericht inderdaad op Bonaire gaat werken (een overzeese gemeente van Nederland). Maar de foto van een Sint-Maartens strand en de zinsnede “…wordt hij verantwoordelijk voor het beheer van de twee nationale parken op Aruba.” zet de argeloze lezer wel op het verkeerde been. Sint-Maarten ligt ongeveer 900 kilometer noordelijk van Bonaire en is een zelfstandig land binnen ket koninkrijk der Nederlanden, net als Aruba trouwens, dat – schat ik – 150 kilometer verderop ligt. Ach, het zijn de voormalige Antilliaanse eilanden maar…. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
In dit prachtige pand aan de Werfstraat 6 (Otrobanda, Curaçao) werd in 1916 een kliniek ter bestrijding van geslachtsziekten gevestigd. Bepaald geen overbodige luxe, de dames en heren die met syfilis besmet waren, waren niet te tellen. Hoe dat allemaal in zijn werk ging, staat in dit artikel, dat op 5 december in de Ñapa verscheen: geslachtsziektes Ñapa
Terug naar www.DitzSchrijft.nl