Categoriearchief: Antilliaanse Eilanden

Doe wat aan Otrobanda!

In december 2013 schreef ik over de roman Verkiezingsdans van Jopi Hart. Behalve boeken schrijven doet Jopi nog veel meer. Hij is een echte Otrobandista en zet zich al jaren in voor het behoud van de wijk Otrobanda, die eind 17e eeuw geleidelijk aan groeide.

zo zien nog te veel huizen in Otrobanda eruit

Namens de Fundashon Sirbi Komunidat roept hij de politiek nu op om geen nieuwe huizen te bouwen bij het landhuis Wechi, aan de Weg naar Westpunt. En hij heeft gelijk. Het is een stuk ongerepte natuur dat veel te ver van de stad ligt.

Jopi plaatst de huizenbouw in een breder perspectief. Ik citeer: “Om werk te scheppen moet de economie groeien. Om de economie te doen groeien moet er geïnvesteerd worden in activiteiten die inkomens genereren. Een van deze activiteiten is de bouw en onderhoud van gebouwen. Een andere activiteit is het toerisme, dat ook bijdraagt aan onderhoud en constructie, naast dienstverlening in de wijdste zin van het woord. Al deze activiteiten zijn met elkaar verbonden.”

Maar zo kan het ook

“Een voorbeeld: wanneer een historisch pand in het stadscentrum wordt onderhouden, schept dit werk in de bouw en verhoogt daarbij meteen het historische aspect van de stad waardoor ook een bijdrage wordt geleverd aan het toeristisch product. Dit schept werkgelegenheid in het toerisme en meer inkomen voor de werkende bevolking. In plaats van huizen te bouwen buiten de stad, concentreren wij ons op onderhoud van onze historische stad, bouwen we woningen en appartementen in de binnenstad, zodat er meer werkgelegenheid wordt geschapen, wat meer inkomen oplevert, er meer mensen in de stad verblijven, die meer inkopen doen, en er daardoor meer leven in de brouwerij komt. Zelfs transportkosten worden minder wanneer men in de stad woont en werkt.”

Wat kan ik hier nog aan toevoegen? Terug naar DitzSchrijft.nl Zie ook: monumentenverval Curaçao

Langneusvleermuizen vliegen naar Venezuela

Geef een reactie

Sinds ik op Curaçao ’s nachts op pad ben geweest met een vleermuizenonderzoekster, heb ik een passie voor vleermuizen

Langneusvleermuis

ontwikkeld. Het zijn kleine beestjes, die al van het minste of geringste schrikken en door veel mensen eng gevonden worden. Ten onrechte trouwens.

Nu blijkt dat die vliegende muisjes forse afstanden kunnen afleggen. Vorige maand zijn vier Langneusvleermuizen (Leptonycteris curasoae), die op Aruba en Bonaire waren geringd, in Venezuela gevangen door een team van wetenschappers. Dat gebeurde onder leiding van Dr. Jafet Nassar van het Venezolaanse Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek dicht bij de stad Coro in de staat Falcón. Er waren altijd wel vermoedens dat vleermuizen verder kwamen dan hun eigen eiland, maar nu is er dus zekerheid.

Deze vangsten tonen aan dat het niet gaat om gescheiden populaties voor de eilanden en het vasteland, maar dat er een meta-populatie is voor de gehele eco-regio.

De ontdekking is het resultaat van meer dan vijf jaar wetenschappelijk onderzoek door STINAPA Bonaire, CARMABI, Arikok National Park (verenigd in ‘The Bat Conservation Program of the ABC islands PPRABC), het Venezolaanse Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek en een lange lijst vrijwilligers en ondersteunende organisaties. Meer dan 6000 individuele vleermuizen zijn gevangen en geringd. Terug naar DitzSchrijft.nl

Dak verdwenen

Geef een reactie

Je schrikt je dood wanneer je ineens een bijna dakloos monumentje langs de kant van de Weg naar Westpunt (Curaçao) ziet. Het is een van de weinige nog intacte oude huisjes van het eiland. Zo bouwden ze vroeger de huizen, met een dak van maïsstengels, een kas di pal’i maíshi. De beheerster vertelde dat het dak gewoon oud en versleten was. Waarom het nog niet vernieuwd was? Omdat er vorig jaar zo weinig regen was gevallen, dat er onvoldoende maïsstengels geoogst konden worden voor het dak. Dit seizoen was gelukkig regenrijker.

Plotseling realiseer je je dat er vroeger ook regelmatig regenarme jaren waren. En dat de daken van de honderden huizen dan dus niet vernieuwd konden worden, hoe nodig ook.

In 1903 stonden er in West-Curaçao nog zo’n 2.850 kas di pal’i maishi. Een kleine zeventig jaar later waren er nog maar enkele tientallen over. Dit huisje uit ca. 1870 was er een van. Het werd door de stichting Monumentenzorg Curaçao gerestaureerd en dient nu als museumpje. Zonder dak, dus. Terug naar DitzSchrijft.nl

Monumentenverval Curaçao

Geef een reactie

Uit bijgaande foto zou je niet zeggen dat het slecht gaat met de monumenten op Curaçao. Helaas is dat wel zo. Dat bleek uit mijn gesprekken met monumentenkenners en vertegenwoordigers van buurtorganisaties. Zie daarvoor mijn artikel in Trouw van 21 februari 2014: monumentenverval Curaçao.

Dit 19e-eeuwse huis is alleen maar zo mooi opgeknapt dankzij enorme inspanningen van de eigenaar, Girvin Eustatia. Maar elders op Curaçao kun je ingestorte daken zien. En de overheid doet er bitter weinig aan. Terug naar DitzSchrijft.nl

Koraalduivel op het menu

Geef een reactie

In het Engels heten ze lionfish, maar hun Nederlandse naam koraalduivel doet ze meer recht. Deze schitterend ogende vissen zijn namelijk echte duivels, omdat ze op den duur alle jonge vissen op het koraal wegvreten.

foto: Alain Feulvarch

En ja, zonder jonkies sterven de koraalvissen uit. De kleurrijke papegaaivissen bijvoorbeeld, maar ook coneys, kleine zeebaarzen die door de kustbewoners gegeten worden. Want de koraalduivel is niet kieskeurig als het om voedsel gaat. Hups, voor je het weet is een heel ecosysteem naar de knoppen. Op de Bahamas rekent men met een verlies aan jonge vissen van 80%, sinds de koraalvis er zijn gezicht liet zien. Want dit dier, ooit waarschijnlijk ontsnapt uit een aquarium, rukt in het Caribisch gebied steeds verder op.Hij heeft geen natuurlijke vijanden en dus heeft de mens zich tot zijn vijand nummer 1 verklaard.

Op de Benedenwindse Eilanden Curaçao en Bonaire is men tijdig begonnen met de bestrijding van de koraalvis. En met succes. Onderzoek toont aan dat het aantal koraalduivels in gebieden waar deze bejaagd worden 3 tot 4 keer lager is dan elders. Om van de nood een deugd te maken staat de koraalduivel inmiddels ook op het menu van menig Caribisch restaurant. Doe een goede daad en eet koraalduivel!

Om het de duikers die op koraalduivels jagen gemakkelijker te maken, hebben Carmabi en de Dutch Caribbean Nature Alliance een kaart online gezet waarop te zien wanneer en op welke plekken duikers op koraalduivels hebben gejaagd en hoeveel duivels er op die plekken nog aanwezig zijn. Zie hiervoor www.lionfishcontrol.org. Terug naar DitzSchrijft.nl

Papiamentu in Eilandsraad

Geef een reactie

Het was gisteren, 8 februari 2014, 56 jaar geleden dat voor het eerst iemand het Papiamentu hanteerde in de Eilandsraad van Curaçao. Tegen de zin van de toenmalige gezaghebber, Michael Gorsira, gooide DP-lid Modesto Margaretha de knuppel in het hoenderhok. Hij wilde zijn kiezers niet teleurstellen door Nederlands te spreken, een taal die een deel van hen niet zou begrijpen. De opmars van het Papiamentu was daarna niet meer te stuiten en inmiddels is deze taal al decennialang de voertaal in de Staten van Curaçao, zoals het parlement heet sinds het eiland in 2010 autonoom werd. Terug naar DitzSchrijft.nl

Papegaaien Bonaire

Geef een reactie

Op Bonaire tellen ze elk jaar in januari de geelvleugelamazonepapegaaien oftewel lora’s. Deze zeldzame ondersoort komt alleen voor op Bonaire, en op de Venezolaanse eilanden Margarita en La Blanquilla. De jongste telling leverde een totaal van 847 lora’s op. Dit aantal is al een aantal jaren stabiel.

Opmerkelijk was dit jaar de verdeling van de lora’s over het eiland. In het Washington Slagbaai Park troffen de vrijwillige tellers 290 stuks aan, meer dan in andere jaren. De vogels zijn officieel beschermd, maar zijn ook populair als huisdieren.

Volgend jaar wordt op Bonaire voor de twintigste keer een telling van de geelvleugelamazones gehouden. Terug naar DitzSchrijft.nl

Nieuwe klimplant ontdekt op Statia

Geef een reactie

Sint Eustatius (Statia) is maar 21 km2 groot, maar heeft nu al twee endemische klimplanten. Eerst werd in 1994 de Statiaanse morning glory (Ipomea sphenophylla) herontdekt. Deze lilabloeiende winde die alleen op Sint Eustatius te vinden was, werd als uitgestorven beschouwd nadat men de plant voor het laatst in 1894 en 1905 had gezien. Inmiddels wordt de plant in de botanische tuin van Statia gekoesterd.

Onlangs werd een nieuwe plant ontdekt, namelijk de Gonolobus aloiensis, ook een klimmer. De bloemen zijn niet zo spectaculair als die van de Statiaanse winde, maar het is wel bijzonder dat er alweer een endemische soort aan de flora van Statia kan worden toegevoegd. De naam Aloi verwijst naar de Arowakkennaam voor Statia. Terug naar DitzSchrijft.nl

Foto-expositie Sinaya Wolfert

Geef een reactie

Bloemhof Músika [foto’s: Ken Wong] Zaterdag 18 januari opende de foto-expositie Músika Curaçao in landhuis Bloemhof (Curaçao). De belangstelling was enorm. Zeker 400 mensen woonden de muzikale happening bij en het landhuis barstte bijna uit zijn voegen.Hoogtepunt was het onverwachte optreden van Makai Prudencia en Chin Behilia. Maar ook de mazurka’s van Wim Statius Muller en Robert Rojer gingen er goed in. Net als het trio van Randal Corsen, Eric Calmes en Pernell Saturnino (foto links), de tango’s van Jossy Rosales en de gedichten van Walter Palm. Gastheer Junior Tecla (foto boven) zong ook, terwijl Russel Soliana (onder) het geluid van de benta liet horen. Ook Rudy Plaate was van de partij, hij werd begeleid door Norman Moron. Grote verrassing waren de kachuspelers die helemaal van Band’abou kwamen en Sinaya een kachu aanboden. Terug naar DitzSchrijft.nl

Wim Statius Muller en Robert Rojer spelen quatre-mains.

Foto-expositie Músika Curaçao

Geef een reactie

Met een spetterend cultuurspektakel geeft Landhuis Bloemhof op Curaçao op zaterdag 18 januari van 17-19 uur de aftrap voor de fototentoonstelling Músika Curaçao van Sinaya Wolfert. De populaire zanger Junior Tecla is de gastheer. Diverse musici treden op en het boek is voor een speciale prijs te koop. Terug naar DitzSchrijft.nl expo Músika