Foto van de slavenbel op Porto Mari uit het boek De monumenten van Curaçao van prof. dr. M.D. Ozinga uit 1959.
Begin jaren vijftig stond deze slavenbel nog op de plantage Porto Mari. Hij hing tussen twee palen in. Er zijn ook vrijstaande palen waarop een bel was gemonteerd, zie de tekening van landhuis San Nicolas. Op Curaçao zijn daarvan maar enkele bekend. Twee staan bij de ruïnes van landhuis Fuik en Zorgvliet (in het Christoffelpark). Een vierde paal staat op de hoek van het terras van landhuis San Nicolaas. Een vijfde paal stond vrij in het landschap bij Brievengat en is onlangs weggebuldozerd.
tekening van San Nicolas met rechts de “belpaal”. Bron: De Monumenten van Curaçao van prof. dr. M.D. Ozinga
Nog niet zo lang geleden dacht men dat dergelijke palen geselpalen waren uit de slaventijd. Maar de Werkgroep Archeologie Curaçao onderwierp deze palen aan een onderzoek en kwam tot de conclusie dat ze gebouwd zijn als zogeheten belpalen. Op de top van de palen zijn nog de afdrukken te zien van de houten constructie waaraan de bel hing.
De “belpaal” op Seru Basora bij Porto Mari was er slecht aan toe. Bijna de gehele westzijde lag open en verschillende stenen waren er al uit gevallen. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de belpaal zou instorten. François van der Hoeven van de Werkgroep Archeologie Curaçao werkte samen met Michael Newton van het Monumentenfonds een restauratieplan uit. Het management van Porto Mari was bereid de kosten hiervan te dragen.
De belpaal na restauratie in de zomer van 2014
In twee dagen tijd was de paal gerestaureerd. Bewust heeft men daarbij het gerestaureerde deel laten contrasteren met het oude deel. De verwering van twee eeuwen is immers niet na te bootsen en de originele materialen zoals het kalksteencement zijn niet meer voorhanden. Wel werd er kalk door het moderne cement gemengd en werden er dakpannen gemalen om dezelfde rode band aan de onderkant van de paal te maken. Terug naar DitzSchrijft.nl Bron: Werkgroep Archeologie Curaçao.
