Tag archieven: Monumentenzorg Curaçao

Gandelman geen Antilliaans oorlogsslachtoffer

Jos Rozenburg heeft jaren lang onderzoek gedaan naar Antilliaanse oorlogsslachtoffers. Wat blijkt, het zijn er niet 129, maar 166. Dat schrijft hij in zijn boek De Antillen in de Tweede Wereldoorlog, dat net is uitgekomen. Op de website www.antillesatwar.com staan alle namen en gegevens die bekend zijn van de Antilliaanse oorlogsslachtoffers. Wie ontbreekt is Marco Gandelman. Navraag bij de auteur leert dat er in 1957 criteria zijn opgesteld, waaraan Marco niet voldoet. Deze in Polen geboren Asjkenazische jood kwam in 1929 met zijn ouders naar Curaçao, maar was (nog) geen Nederlander. Ook stond hij niet ingeschreven bij de burgerlijke stand op het eiland. En dan ben je volgens die criteria geen Antilliaans oorlogsslachtoffer.

In 1939 vertrok Marco, twintig jaar oud, naar Nederland, om in een jeshieve een opleiding tot rabbijn te volgen. In de oorlog diende hij vermoedelijk in het Nederlandse leger. Het Rode Kruis meldde in 1945 namelijk dat Marco gevangen had gezeten in een krijgsgevangenkamp in Cieszyn, op de grens van het huidige Polen en Tsjechië. Daar zou hij aan de tyfus zijn overleden.

Geen Nederlander, niet geboren op een van de Antilliaanse eilanden en niet ingeschreven bij de burgerlijke stand. Het blijven natuurlijk maar regeltjes. Voor veel Antillianen, en zeker voor de Asjkenazische joden op Curaçao, hoort ook Marco Gandelman tot de oorlogsslachtoffers die vandaag, op 4 mei, herdacht worden. Terug naar DitzSchrijft.nl

Statia wil zijn wc terug

Geef een reactie

Sint Eustatius wil de Rijksvertegenwoordiger in Caribisch Nederland, Wilbert Stolte, niet zomaar laten gaan. Of hij zich maar aan zijn belofte wil houden en zorgen dat de schade aan een 18^e-eeuwse muur met aangrenzend gemakhuisje op het eiland wordt hersteld. De suggestie komt van de St. Eustatius Monuments Foundation.

Stolte stapt per 1 mei vervroegd op. Hij werd in 2011 aangesteld om toezicht te houden op de integriteit van de bestuurders overzee, maar kwam vervolgens zelf in opspraak.

Op St. Eustatius nam men al afscheid van hem. Maar de

Walter Hellebrand bij de vernielde, historische muur.

Monumentenstichting had nog een appeltje met hem te schillen. Want waarom was de gescheurde en omgevallen historische muur met 18^e-eeuws gemakhuisje, midden in het beschermde stadsgezicht van Oranjestad, nog niet gerestaureerd? Bouwbedrijf MNO Vervat had deze tijdens de aanleg van de waterleiding flink beschadigd en in 2012 verzekerde Stolte dat die schade vergoed zou worden.

Walter Hellebrand, directeur van de Monumentenstichting: “Het zou een werkelijk positief gebaar zijn van Stolte en een blijvende nalatenschap van zijn functioneren als hij bewerkstelligt dat dit bijzondere historische bouwwerk wordt hersteld. Het gemak is één van slechts vier overgebleven bakstenen buitenprivaten op het eiland.”

De aanleg van de waterleiding werd gefinancierd met geld van de Europese Unie. Deze gelden werden lokaal gefaciliteerd door USONA (Uitvoeringsorganisatie Stichting Ontwikkeling Nederlandse Antillen), waarvan Stolte van 2008 tot 2011 penningmeester was. Terug naar DitzSchrijft.nl

Dak verdwenen

Geef een reactie

Je schrikt je dood wanneer je ineens een bijna dakloos monumentje langs de kant van de Weg naar Westpunt (Curaçao) ziet. Het is een van de weinige nog intacte oude huisjes van het eiland. Zo bouwden ze vroeger de huizen, met een dak van maïsstengels, een kas di pal’i maíshi. De beheerster vertelde dat het dak gewoon oud en versleten was. Waarom het nog niet vernieuwd was? Omdat er vorig jaar zo weinig regen was gevallen, dat er onvoldoende maïsstengels geoogst konden worden voor het dak. Dit seizoen was gelukkig regenrijker.

Plotseling realiseer je je dat er vroeger ook regelmatig regenarme jaren waren. En dat de daken van de honderden huizen dan dus niet vernieuwd konden worden, hoe nodig ook.

In 1903 stonden er in West-Curaçao nog zo’n 2.850 kas di pal’i maishi. Een kleine zeventig jaar later waren er nog maar enkele tientallen over. Dit huisje uit ca. 1870 was er een van. Het werd door de stichting Monumentenzorg Curaçao gerestaureerd en dient nu als museumpje. Zonder dak, dus. Terug naar DitzSchrijft.nl

Klein Santa Martha

Geef een reactie

Klein Sta Martha

Landhuis Klein Santa Martha is bijna uit de steigers. Het ligt midden op Curaçao en is bekend vanwege de moord op de onderwijzer Sabel tijdens de slavenopstand van 1795.

Jarenlang lag het er totaal vervallen bij, maar de huidige eigenaar, de stichting Monumentenzorg Curaçao, heeft het helemaal laten restaureren. De bedoeling is dat er een B&B in wordt gevestigd. Nu maar hopen dat voldoende toeristen de charme van dit fraaie, kleine landhuis weten te waarderen. Het uitzicht is in elk geval schitterend. Terug naar DitzSchrijft.nl