Maandelijks archief: mei 2014

Porto Marie genomineerd

Els Langenfeld, de schrijfster van Porto Marie, overleed bijna een jaar geleden. Haar boek was net uit. Deze week kwam het bericht dat dit boek, met drie korte, historische verhalen over de Curaçaose plantage Porto Marie, door de Nederlandse TaalUnie is Porto Mariegenomineerd voor de Inktaap 2015. De Inktaap is dé literaire jongerenprijs van het Nederlandse taalgebied, waarbij leerlingen uit het hele Nederlandse taalgebied worden geconfronteerd met actuele literatuur, namelijk de winnaars van de Ako Literatuurprijs, de Gouden Boekenuil, de Libris Literatuur Prijs én de nominatie uit de Cariben. En dat is dus Porto Marie.

De korte verhalen gaan vooral over de gewone, gekleurde bewoners van Porto Marie. Het eerste verhaal speelt in 1738, het tweede in 1795 tijdens de grote slavenopstand op het eiland en het derde verhaal uit 1888 laat zien dat de gekleurde bevolking ook na de afschaffing van de slavernij in 1863 nog steeds een afhankelijke positie inneemt.

In het komende schooljaar vormen leerlingen in de leeftijd van 15 tot 18 jaar plaatselijke jury’s. Zij lezen de vier boeken, praten erover en kiezen uiteindelijk de winnaar die op 10 maart 2015 bekend zal worden.   Terug naar DitzSchrijft.nl

Broeden naast een lokvogel

Op een kunstmatig eiland op Bonaire, te midden van de roze flamigo’s, zijn de laatste weken tientallen sterns neergestreken. Ze werden gelokt door houten soortgenoten, die werknemers van Cargill Bonaire (dat zout oogst en verwerkt) hebben gemaakt. Inmiddels, medio mei 2014, broeden er meer dan negentig paartjes Amerikaanse Dwergsterns (Sternula antillarum) en twee paar Visdieven (Sterna hirundo).sterns De lokvogels staan op een kunstmatig broedeiland, waar de sterns in alle rust kunnen broeden. Dat is wel nodig ook, want de vogels broeden in kolonies op de grond en zijn dus zeer kwetsbaar voor rovers zoals katten en ratten. Bonaire is de eerste plek in het Caraïbisch gebied waar deze aanpak wordt toegepast. Een deel van het gebied waar het kunstmatige eilandje ligt is wettelijk beschermd onder het internationale Ramsar-verdrag.              Terug naar DitzSchrijft.nl

 

Gandelman geen Antilliaans oorlogsslachtoffer

Marco Gandelman Jos Rozenburg heeft jaren lang onderzoek gedaan naar Antilliaanse oorlogsslachtoffers. Wat blijkt, het zijn er niet 129, maar 166. Dat schrijft hij in zijn boek De  Antillen in de Tweede Wereldoorlog, dat net is uitgekomen. Op de website www.antillesatwar.com staan alle namen en gegevens die bekend zijn van de Antilliaanse oorlogsslachtoffers. Wie ontbreekt is Marco Gandelman. Navraag bij de auteur leert dat er in 1957 criteria zijn opgesteld, waaraan Marco niet voldoet. Deze in Polen geboren Asjkenazische jood kwam in 1929 met zijn ouders naar Curaçao, maar was (nog) geen Nederlander. Ook stond hij niet ingeschreven bij de burgerlijke stand op het eiland. En dan ben je volgens die criteria geen Antilliaans oorlogsslachtoffer.

In 1939 vertrok Marco, twintig jaar oud, naar Nederland, om in een jeshieve een opleiding tot rabbijn te volgen. In de oorlog diende hij vermoedelijk NA in WO2in het Nederlandse leger. Het Rode Kruis meldde in 1945 namelijk dat Marco gevangen had gezeten in een krijgsgevangenkamp in Cieszyn, op de grens van het huidige Polen en Tsjechië. Daar zou hij aan de tyfus zijn overleden.

Geen Nederlander, niet geboren op een van de Antilliaanse eilanden en niet ingeschreven bij de burgerlijke stand. Het blijven natuurlijk maar regeltjes. Voor veel Antillianen, en zeker voor de Asjkenazische joden op Curaçao, hoort ook Marco Gandelman tot de oorlogsslachtoffers die vandaag, op 4 mei, herdacht worden.   Terug naar DitzSchrijft.nl