Je schrikt je dood wanneer je ineens een bijna dakloos monumentje langs de kant van de Weg naar Westpunt (Curaçao) ziet. 
Het is een van de weinige nog intacte oude huisjes van het eiland. Zo bouwden ze vroeger de huizen, met een dak van maïsstengels, een kas di pal’i maíshi. De beheerster vertelde dat het dak gewoon oud en versleten was. Waarom het nog niet vernieuwd was? Omdat er vorig jaar zo weinig regen was gevallen, dat er onvoldoende maïsstengels geoogst konden worden voor het dak. Dit seizoen was gelukkig regenrijker.
Plotseling realiseer je je dat er vroeger ook regelmatig regenarme jaren waren. En dat de daken van de honderden huizen dan dus niet vernieuwd konden worden, hoe nodig ook.
In 1903 stonden er in West-Curaçao nog zo’n 2.850 kas di pal’i maishi. Een kleine zeventig jaar later waren er nog maar enkele tientallen over. Dit huisje uit ca. 1870 was er een van. Het werd door de stichting Monumentenzorg Curaçao gerestaureerd en dient nu als museumpje. Zonder dak, dus. Terug naar DitzSchrijft.nl
