Altijd leuk als er een recensie van je boek – in dit geval Anyway… – verschijnt in de Surinaamse krant De Ware Tijd. Dit is hem: recensie De Ware Tijd. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Altijd leuk als er een recensie van je boek – in dit geval Anyway… – verschijnt in de Surinaamse krant De Ware Tijd. Dit is hem: recensie De Ware Tijd. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Hoe was dat, ziek zijn op Curaçao in de 19e eeuw? Ik ben me daar eens flink in gaan verdiepen. Heb kranten doorgespit, boeken gelezen en in de archieven op Curaçao gezocht. Heel boeiend en interessant. Een stuk geschiedenis van Curaçao dat nog niet echt goed belicht is. De Ñapa op Curaçao plaatste vanaf 18 april een serie over dit onderwerp van mijn hand. In de bijlage deel 1: militaire hospitalen
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Zaterdag 21 maart verscheen een prachtig huldeblijk aan dokter Sergio Leon in de Ñapa, de bijlage van de Curaçaose krant Amigoe. Judice Ledeboer sprak met hem naar aanleiding van het door mij geschreven boek Anyway… Sergio Leon – Vrouwenarts en Eilandskind.
In het artikel komt niet alleen Leon aan het woord, maar ook de initiatiefnemer van dit boek, de Nederlandse gynaecoloog Hajo Wildschut. Zie: interview Leon Napa.
Foto’s: Els Kroon. Anyway is een uitgave van LM Publishers. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Bij de twintigste loratelling op Bonaire zijn ruim 1000 exemplaren geteld. Vorig jaar waren het er nog een dikke 850. De bescherming van deze bedreigde inheemse papegaai lijkt dus te werken.
De enigen die niet blij zijn met de toename van lora’s zijn de eigenaren van vruchtbomen. Hongerige papegaaien willen daar graag van snoepen. Inmiddels heeft de Bonaireiaanse natuurbeschermingsorganisatie Stinapa herbebossingsprojecten opgezet, zodat de lora’s elders op het eiland voldoende voedsel vinden. terug naar www.DitzSchrijft.nl
Vroeg opstaan en naar Band’abou rijden. Onderweg even stoppen bij de markt van Barber en bij Westpunt kijken naar de vissers die hun vangst binnen brengen.
Terug naar DitzSchrijft.nl
Vorige week werd op Curacao het gloednieuwe Punda Museum geopend in de Hanchi di Snoa. Het pronkjuweel van de expositie met oude foto’s van
Punda is de miniatuurversie van de oude stad. Zo zag Punda er in de jaren zestig van de vorige eeuw uit. Met vertrouwde winkelnamen zoals David’s, Casa Marco, Spritzer & Fuhrmann en zo meer. Helaas ontbreken enkele panden zoals de oude Fortkerk. Maar het museum streeft ernaar deze gebouwen op den duur op miniformaat te laten namaken. Verder heeft dit museum een keur aan foto’s vanaf het begin van de twintigste eeuw. Al met al een absolute aanrader. De tentoonstelling is dagelijks te bezichtigen tussen 9:30 en 17:30 uur. Terug naar DitzSchrijft.nl
Op Sint Eustatius proberen leerlingen van de basisscholen samen met ontwerperscollectief Pink Pony Express en de St. Eustatius Historical Foundation Statia in het Haagse Madurodam te krijgen (dat overigens is gesticht door de Curaçaose familie Maduro). Madurodam geeft een miniatuurbeeld van Nederland en sinds 2010 horen de overzeese eilanden Bonaire, Saba en Sint Eustatius daar ook bij.
Via een eilandelijke verkiezing wordt bepaald welke drie – door leerlingen gemaakte – modellen van Statiaanse gebouwen aan Madurodam en koning Willem Alexander gepresenteerd zullen worden. Met een miniatuurversie van een van de Caribische eilanden probeert Pink Pony Express Europees en Caribisch Nederland te verbinden. Madurodam heeft aangegeven sympathiek tegenover het idee te staan, maar op dit moment nog geen beloftes te kunnen maken. Terug naar DitzSchrijft.nl
Zondag 26 oktober vond in Eye Amsterdam de wereldpremière plaats van de documentaire A Shtetl in the Caribbean van Sherman de Jesus. Helaas kwam het Shtetl-gevoel er niet in terug, maar het was wel een fraaie zoektocht van Mark Wiznitzer en Tsale Kirzner naar hun (groot)ouders in Oost-Europa. Ik interviewde hen en veel anderen voor mijn boek Een sjtetl in de tropen, over de Asjkenazische joden van Curaçao (zie Publicaties)
Tijdens de première ontmoette ik voor het eerst de in Amerika wonende Michelle, Rita en Nora Wiznitzer, met wie ik in verband met het boek uitsluitend e-mail contact had gehad.
Terug naar DitzSchrijft.nl
Op Curaçao eindigen bierflesjes en lege drankblikjes vaak in de berm. Net als de witte plastic hemdtasjes, die in stekelige cactussen blijven hangen of in zee worden geblazen. Zaterdag 20 september gaan ruim 2.000 vrijwilligers die rotzooi massaal opruimen. Net als vorig jaar.
Tientallen stranden, kilometers natuur en het rif onder water worden zaterdag ontdaan van zwerfvuil. In 2013 leverde deze Curaçao Clean Up in vier uur tijd bijna 500.000 kilo afval op. En het helpt, zegt Reyeanne Goilo van de organisatie. Volgens haar zijn veel schoongemaakte plekken van vorig jaar schoon gebleven of in elk geval schoner dan voorheen.
“Ook omdat we aandacht besteden aan bewustwording en educatie. Dit jaar zijn we in de buurten op zoek gegaan naar actieve burgers, omdat we willen dat mensen zich zelf verantwoordelijk voelen voor het schoonhouden van hun buurt en van ons eiland. Verder organiseren bijvoorbeeld bedrijven nu regelmatig schoonmaakacties. Dat is voor ons een teken dat mensen bewuster aan het worden zijn en dat het eiland de goede kant op gaat.”
Ze geeft toe dat sommige vrijwilligers dit jaar niet meedoen omdat er nog steeds geen milieuwetten zijn. “Zij vinden het dweilen met de kraan open. Dat respecteren we, al delen we hun mening niet. We hopen juist dat de ruim 2.000 deelnemers aan de Clean Up een duidelijke boodschap afgeven aan zowel de vervuilers als de regering.”
Update 28 september: De 2.500 deelnemers aan de CleanUp hebben ‘slechts’ 240.000 kilo afval opgehaald. De helft van vorig jaar. De organisatie ziet dit als een bewijs dat Curaçao schoner is geworden. Terug naar DitzSchrijft.nl
Onder zeer strenge bewaking werd op vrijdag 29 augustus 2104 het vonnis voorgelezen in de moordzaak Wiels. Alleen vooraf aangemelde pers mocht naar binnen, althans nadat de tassen eerst door honden en vervolgens door drie bewapende marechaussees waren gecontroleerd. Daarna met blote voeten door het detectiepoortje en plaats nemen op de vooraf bepaalde stoelen. Binnen stonden vier tot de tanden toe bewapende VKC’ers. Hoofdverdachte Elvis Kuwas, alias Monster, wilde het voorlezen van het vonnis niet bijwonen en dus waren alleen de vermeende handlangers Dangelo Damascu (Panchek) en Carlos Pieter (Calo) aanwezig. Voor het artikel over dit vonnis en de reacties erop, zie mijn artikel in Trouw: vonnis Wiels Trouw Terug naar DitzSchrijft.nl