Dat is wel heel bijzonder: in een recensie in het Nederlands Tijdschrift voor Obstetrie en Gynaecologie word de sfeer van mijn boek Anyway (over de Curaçaose gynaecoloog Sergio Leon) zowaar vergeleken met die van de boeken van Gabriel Garcia Márquez. Een groter compliment kan ik (fan van Márquez) haast niet krijgen. recensie Anyway in NTOG Terug naar DitzSchrijft.nl
Joseph Hart was een van de auteurs die op 13 maart 
hun nieuwe boek presenteerden in Amsterdam. Zijn roman, Kruispunt, belicht opnieuw (na Verkiezingsdans uit 2013) de criminele onderwereld van Curaçao.
In Kruispunt staat de agressiviteit van jonge criminelen centraal. Agressiviteit die volgens Hart niet alleen te verklaren is uit de armoede, werkeloosheid, slecht onderwijs en de eenoudergezinnen. Hij werd zeer beïnvloed door het boek van Aart G. Broek Cultuur van schaamte (ook verschenen bij In de Knipscheer). Schaamte zou mede leiden tot agressief gedrag en dat wordt in deze roman goed zichtbaar.
In de psychologische thriller beschrijft Hart twee jonge mensen met totaal verschillende achtergronden. Ze vertrekken beide naar Nederland, de een voor een vervolgopleiding, de ander omdat hem op Curaçao de grond onder de voeten te heet wordt. Een spannende roman, die goed inzicht geeft in de moderne crimineel van Curaçao. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Een operatie zonder narcose. Tot de eerste helft van de 19e eeuw was dat heel normaal. Totdat in Amerika voor het eerst ethernarcose werd gebruikt. Dat was in 1846 en een jaar later ging op Curaçao al de eerste patiënt met deze verdoving onder het mes. Voor nog meer leuke weetjes rondom opereren op Curaçao, lees mijn artikel in de Ñapa van 5 september 2015: operaties Curaçao. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Het was in de 19e eeuw geen pretje 
om krankzinnig verklaard te worden. Vanaf dat moment zat je op het Rif opgesloten, soms vastgebonden aan een ketting. De toestand van de krankzinnigen zou deerniswaardig zijn en pas toen David Ricardo Capriles in 1882 de leiding kreeg over het krankzinnigengesticht, kwam daar een klein beetje verandering in. Maar het bleef behelpen, zoals uit bijgaand artikel van mijn hand in de Curaçaose Ñapa blijkt: krankzinnigenzorg
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Het historische landhuis Rooi Catootje heeft lange tijd als bibliotheek en archief gediend.
De gloednieuwe bibliotheek die in 2010 in gebruik werd genomen.
Een van de fraaiste bibliotheken/archieven van Curaçao is de Mongui Maduro Library. Salomon Abraham Levy Maduro, geboren in 1891 en beter bekend als Mongui, verzamelde al vanaf zijn veertiende jaar alles wat met de Antillen en het Jodendom te maken had. Hij had op een gegeven moment 500 documentatiemappen en in een notitieboekje, dat hij altijd bij zich droeg, noteerde hij de trefwoorden die daarbij hoorden.
Vanaf circa 1964 is Daphne Labega, voormalig directrice van de Openbare Bibliotheek op het eiland, begonnen met het catalogiseren van al zijn boeken, krantenknipsels, uitnodigingen, menukaarten en tijdschriften.
Intussen groeide de collectie door en dochter Ena Dankmeijer-Maduro en haar moeder Lou besloten in 1969 alles vanuit het woonhuis op Scharloo over te brengen naar het dan leegstaande landhuis Rooi Catootje, sinds midden 19e eeuw in bezit van de familie. In 1974 werd de bibliotheek ondergebracht in de stichting S.A.L. (Mongui) Maduro.
Ook het landhuis werd te klein en daarom werd besloten tot nieuwbouw. In 2010 opende Ena Dankmeijer naast het landhuis een gloednieuw bibliotheekgebouw. Pluspunt voor de onderzoekers: het hele gebouw is gekoeld. Nadeel? Je zit niet meer tussen en aan de historische meubelen te werken, zoals ik hier rond 2009: 
Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Wie had dat gedacht: een Curaçaoënaar en een Roemeen winnen samen het heren dubbel op Wimbledon. 
Ze kunnen wel wat, op dat kleine eilandje, dat blijkt maar weer. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Er lijkt weinig veranderd te zijn in de specialistische zorg op Curaçao. Natuurlijk, in de 19e eeuw waren er nog nauwelijks echte specialisten, maar net als nu konden de collegae maar moeilijk met elkaar door één deur.
Dokter Lens werd de “eerste chirurg” van Curaçao genoemd.
Voor meer feiten over de specialisten, lees het artikel dat zaterdag 27 juni in de Ñapa verscheen: specialisten Terug naar www.DitzSchrijft.nl
De Heilige Petrus is als beschermheer van de vissers, de schippers, de 
nettenwevers, de vishandelaars en de scheepsbouwers zeer belangrijk voor de vissers van het Curaçaose Westpunt en Boka Sami. Op zijn naamdag, 29 juni, Dia di San Pedro, wordt hij dan ook geëerd met een processie. Alle vissers en hun vrouwen zijn aanwezig, wanneer de pastoor de processie met het beeld van Petrus naar zee leidt. Daar wordt gebeden en gezongen, waarna de pastoor de aanwezigen zegent, evenals de netten de vissersboten en de zee. 
Voor de overleden vissers worden bloemen in zee gegooid. Uiteraard is er na afloop tijd voor een hapje en een drankje aan het water. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Het moest maar eens afgelopen zijn met de vervuilde wegen van Curaçao, vonden huisarts Alex Roose, brandweerman Luthwin Cicilia en Hendrik Ignacio. Samen ontdeden ze een twee kilometer lange straat van bermvuil. Vrijdag doopten ze deze straat de Tene Korsou Limpi-straat, ofwel: de Houd Curaçao Schoon-straat.
Curaçao is berucht om de illegale vuilstort langs de kant van de weg. Hoewel veel supermarkten al geen plastic tasjes meer aanbieden, zie je het bekende witte plastic nog overal in de bermen en bij de stranden liggen. Geflankeerd door blikjes, flessen, plastic bekertjes en andere rotzooi zoals afgedankte ijskasten of wasmachines. De initiatiefnemers haalden alleen al in de Tene Korsou Limpi-straat meer dan honderd grote plastic zakken met vuilnis op.
Ze betrokken de nabije school, het Kolegio Santa Clara, bij hun project, door de leerlingen van groep 8 in 32 talen de tekst Houd Curaçao Schoon op evenzovele bordjes te laten schilderen. Een herinnering voor iedereen om geen blikjes, plastic bekertjes of bierflesjes op straat te gooien.
Toch lag er op de ochtend van de onthulling van het straatnaambordje alweer het nodige plastic en vuilnis langs de kant van de weg. Vechten tegen de bierkaai dus?
Alex Roose spreekt de pers, leerlingen van het Kolegio Santa Klara en belangstellenden toe.
Roose: “Misschien, maar we hebben wel de kinderen van de school bereikt, door hen die bordjes te laten schilderen. Die hangen nu om de zoveel meter aan elektriciteitspalen. En we willen hiermee duidelijk maken dat dit zo echt niet langer kan. Er moet een wet komen die illegale vuilstort strafbaar maakt.”
De huisarts ziet de vuile wegen van het eiland niet alleen als schadelijk voor het toerisme, hij noemt ook het gevaar voor de volksgezondheid. “Vervuiling is veel slechter dan we denken. Het faciliteert ziektes zoals chikungunya, waarvan nu één op de vier Curaçaoënaars last heeft. De bestrijding van deze ziekte begint niet met het sproeien van muggengif over broedplaatsen, omdat muggen de ziekte overbrengen, maar met het voorkomen dat er broedplaatsen worden geschapen. Het voorkomen van vervuiling dus.”
De initiatiefnemers zijn zelf ook illegaal bezig geweest: de straatnamencommissie heeft de straat nog geen naam gegeven, dus de door hen gegeven naam is allesbehalve officieel. Desondanks hopen ze vurig dat de straat Tene Korsou Limpi-straat mag blijven heten. Terug naar www.DitzSchrijft.nl
Volgens de Curaçaose arts dokter Rojer was een aderlating (bijvoorbeeld met bloedzuigers) een probaat middel tegen gele koorts.Tot begin 20e eeuw had men namelijk geen idee dat de tijgermug deze ziekte overbracht. Nu weten we wel beter. De tijgermug – Aedes aegypti – brengt ook dengue over en chikungunya, een ziekte die momenteel door het Caribisch gebied waart en ook op Curaçao veel slachtoffers maakt. Niet dodelijk, maar je blijft wel weken tot maanden last houden van reuma-achtige gewrichten. Voor alle ins en outs over gele koorts in de 19e eeuw op Curaçao, zie mijn artikel in de Ñapa van 21 juni 2015: Gele Koorts artikel Ñapa. Terug naar www.DitzSchrijft.nl